مـــــــــــرگ تــــــدریجـــــــــــــی ...

گاهی هجوم افکار منفی و سرگردان بقدری ذهنم را درگیر و روانم را آشفته می سازد ...

که می تواند تمام امید و انگیزه ای که در مدت یک عمر زندگی بدست آورده ام را در آن واحد نابود سازد ...

این است مرگ تدریجی ... 

فاصـــــــــــــــــــله ها ...

از من تا خدا فاصله کوتاه است ...

فاصله ی من با خدا ، فاصله ی من با من است ...

غریبانه فاصله ها را می پیمایم و خود را نمی یابم ...

یـــــــــادمان بـــــــــــاشد ...

یــــــــادمـــــان باشــــــــد :

وقتی کســــی را به خودمان وابسته کردیم ...

در برابرش مسئولیـــــــــم ...

در برابر اشــــکهایـــــش ... شکســــتن غـــرورش ...

لحــــــــظه های شکستنش در تنهـــــــــایی ...

و لحظه هـــــای بــــی قراریش ... 

و اگـــر یادمـــان برود ...

در جایـــــــــی دیگــــــــــــر ...

ســـرنوشــت یادمان خواهد آورد ...

...

بالا و پاییــــــــــــــــــــــــــن پریـــــــدنم از خوش حــــــــــــالــی نیـــست ...

ماهـــــــــــــی روی خـــــــــــاک چه می کنــــــــــــد ؟

یه جایی ...

یـــــــــــــــــــــــــــــه جایی هم هســـــــــــت ...

بعد کلـــــــــــــــــــــــــــی دویـــــــــــدن ، یهو وایمیستــــــــــــــی

سرتــــــــــــــو میندازی پایین و آروم میـــــــــــــــــگی :

دیـــــــــــــــــگه زورم نمـــــــــــــی رسه ...

دستــــمال کاغـــــــذی !!!

بهتـــره آدم اشکاشو رو یه دســـتمال کاغــــذی پنهـــون کـــنه تا شـــونه ی کسی که عمــــر مونـــدش قـــد یه

 دستمال کاغذی نیـــست ...

دلــــــم پــــــــــــر می کشــــــــــــــد ...

گاهی دلم پر می کشد برای ذره ای مروت و مردانگی ...

خدایــــــــــــــــا !!!

زنانگی را در وجود زن یافتم که جاذبه ی اوست ...

پس مردانگی را کجا بیابم ؟!؟

مردانگی جاذبه ی کیست ؟